WEER MISLUKT SYNDROOM (FAILED BACK SYNDROM)
«Failed back syndrome ‘is een term die vaak gebruikt om patiënten die na een operatie ondergaan van de lumbale wervelkolom blijven hardnekkige chronische pijn te beschrijven. Uiteraard geen diagnose op zich, maar een term gebruikt om een grote en diverse groep van patiënten die hebben ondergaan een verscheidenheid aan operaties, lumbale wervelkolom, met onbevredigende resultaten te beschrijven. Veel onderzoekers hebben geprobeerd om de oorzaak van deze slechte prestaties te onderscheiden, in de hoop dat het kan worden behandeld of voorkomen. Voor velen is deze zoektocht wordt een zoektocht naar de «Heilige Graal.» Helaas, de oorzaken, waaronder onder meer, onvoldoende selectie van patiënten voor de operatie, zijn net zo divers als een oplossing om te voorkomen dat preventieve of therapeutische. Epidurale fibrose is een van de oorzaken van dit syndroom, dus hebben we gezocht naar manieren om haar optreden te voorkomen vinden. Epidurale fibrose is een te verwachten consequentie om de genezing van elke interventie in die binnenvallen het wervelkanaal. Dit littekenweefsel in de spieren en het vetweefsel kan zich verspreiden naar naburige spinale kanaal en verbonden aan de duur en de zenuwwortels, waardoor symptomen zoals terugkerende pijn, die kan leiden tot het falen van het ruggenmerg surgey. Bovendien, epidurale verklevingen te maken heroperatie in hetzelfde gebied is technisch moeilijk en gevaarlijk omdat het risico van schade aan zenuwwortels en het veroorzaken van schaafwonden aan de dura fistel van cerebrospinale vloeistof is zeer hoog.
Daarom moet elke patiënt met een mislukte back-syndroom onze eerste houding zal zijn om de diagnose van de ziekte te herzien en vervolgens de behandeling. Het is mogelijk dat de patiënt is iets dat niet of het resultaat van de behandeling is niet succesvol gebleken. De meest gangbare is dat de wervelkolom instabiel geworden na de verwijdering van een deel van uw botweefsel of niet gevangen bottransplantaten zijn geplaatst en dat dit heeft plaatsgevonden pseudoarthrose. Het is ook mogelijk dat er een reeks beschadiging van de zenuwwortels, die al dan niet omkeerbaar zijn. In ieder geval, dus het eerste wat we doen, is grondig onderzoek van de zaak. Als we de oorzaken van aandoeningen, de behandeling zal gaan naar de oorzaak van hen (de meest gangbare is dat de patiënt segmentale instabiliteit van de wervelkolom en de praktijk heeft behoefte aan een artrodese. Soms stuiten we op onherstelbare schade aan zenuwweefsel en passen we de technieken van de behandeling van chronische pijn rebellen. De huidige wetenschap maakt voor vele mogelijkheden, van fysiotherapie of medicijnen meer agressieve maatregelen, zoals een operatie. Het is in dit gebied, waar Neurochirurgie kan zeer nuttig.
Een groot deel van de bevolking lijdt aan lumbale pijn. Het veroorzaakt veel arbeidsafwezigheid. Het bemoeilijkt ook de dagelijkse activiteiten van personen die, zelfs op latere leeftijd, een actief huihoudelijk, relatie- en vrijetijdsleven zouden kunnen leiden, ware het niet van die rugpijn die hen soms letterlijk aan een stoel of bed kluistert.
De aktuele wetenschap echter staat ons vele mogelijheden toe, van fysiotherapie of medicatie tot meer agressieve middelen zoals de chirurgische ingrepen. Het is op dit gebied dat de neurochirurgie ons grote hulp kan bieden.
WAAROM HEB IK RUGPIJN?
De rugpijn of lumbalgie kan meerdere oorzaken hebben zoals spieroverlast o abdominale laesies die “pijn in de nieren” geven. Maar de oorzaak kan ook de wervelkolom, de tussenwervelschijf, laesie van het ruggemerg of van de zenuwwortels zijn. Dit zijn de gevallen waarbij de neurochirurgie het beste kan helpen.
Bij de jongere patienten (20-40 jaar) gaat het gewoonlijk om hernia discus lumbalis. Het zijn patienten met ischias en rugpijn. Bij oudere patienten (60-80 jaar) is de oorzaak meestal facet hypertrofie en/of lumbale kanaalstenose. Beide aandoeningen duiden op een groei van het wervelbot, waardoor vernauwingen en lichte aanrakingen de omliggende zenuwen gaan verwonden waardoor pijn ontstaat. Het belangrijkste is de diagnose van de oorzaak, want elke aandoening vereist een specifieke behandeling.
WELKE MOGELIJKHEDEN HEB IK MET EEN HERNIA DISCUS LUMBALIS?
De technieken voor de behandeling zijn steeds minder agressief. De meest aktuele zijn de chemonucleolyse, de discale microchirurgie en de discale endoscopie.
De chemonucleolyse bestaat uit het injecteren van een vloeistof in de tussenwervelschijf (chymopapaïne = enzym uit papaya vrucht) die ze vernietigt. Alhoewel dit kan met plaatselijke verdoving, en daar deze injectie met chymopapaïne zeer pijnlijk is, wordt de aanwezigheid van een anesthesioloog verkozen die de passende kalmerende middelen toedient samen met een stricte controle van de levensfuncties.
De ozoninjectie bestaaat uit het injecteren van dit gas in de verwonde tussenwervelschijf en de omliggende spieren, waardoor de ontsteking van de zenuwwortel verdwijnt en daardoor ook het ongemak van de patient. Deze behandeling is niet altijd effectief, maar indien ze wél doeltreffend is, vermijdt men de noodzaak tot meer agressieve behandelingen.
De microchirurgie bestaat uit het weghalen van de beschadigde tussenwervelschijf met hulp van een chirurgische micrsoscoop door een kleine incisie van ongeveer 2 cm lang. Voor het gemak van de patient, doen we dit onder regionale verdoving (van middel naar beneden) met wakkere of lichtjes ingeslapen patient.
Middels endoscopie wordt de tussenwervelschijf weggenomen met behulp van één of twee fijne tubes die verbonden zijn aan een videocamera en met meerdere toegangskanalen om de nodige instrumenten te kunnen aanwenden. Net zoals bij het vorige, doen we dit liever onder regionale verdoving.
Na een chemonucleolyse wordt aanbevolen (alhoewel het niet persé nodig is) om 24 uur in het hospitaal te blijven omwille van de eventuele reacties op het farmaca. Na de microchirurgie of de discale endoscopie kan men gewoonlijk na 24 uur in het hospitaal naar huis.
MIJN LUMBALGIE REAGEERT NIET OP MEDICATIE NOCH OP FYSIOTHERAPIE. WAT KAN IK DOEN?
Bij oudere patienten is de lumbalgie zonder ischias frequenter.
De oorzaak is meestal de groei van het wervelbot dat vernauwingen en aanrakingen teweegbrengt, en bijgevolg de pijn.
In vele gevallen kan men beginnen met een facetdenervatie. Dit is een poliklinische behandeling, ambulant, die bestaat uit het vernietigen van de kleine zenuwen van de facetgewrichten die lijden onder het lichte schuren. Dit gebeurt met een naald die in de rug wordt gebracht en de pijn reproduceert, om nadien golven per radiofrquentie aan te brengen die deze zenuwen vernietigen. Het resultaat heeft een variabele duur, tussen enkele maanden en enkele jaren.
In andere gevallen moet men direct het mergkanaal rekalibreren en artrodese van het lumbosacrum toepassen. Deze chirurgie bestaat uit het verwijderen middels frezen van het bot met artrose dat de zenuwen aantast (rekalibreren), en het vastzetten van de wervels met behulp van een systeem dat lijkt op een stelling (artrodese). Het systeem dat wij gebruiken is gemaakt van een mengsel met titanium, een materiaal dat zeer geschikt is qua elasticiteit en degelijkheid eens het geplaatste is. De wervels veroorzaken meestal geen pijn meer.
De artrodese is een langdurige ingreep (4-5 uren) die men gewoonlijk uitvoert als de patient op de buik ligt. Sommige patienten kunnen niet lang in deze houding blijven liggen (zwaarlijvigheid, hartproblemen, ademhalingsproblemen, enz.), en men beschouwt hen als patienten met een hoog risico en ze worden meestal geweigerd voor chirurgie in andere centra. De oplossing voor deze patienten is de ingreep uit te voeren als ze op hun zij liggen. Dit vereist een grotere vakkundige kennis en verlengt de ingreep zo’n 30 minuten, maar het vermindert daarentegen de mogelijkheid tot complicaties en staat de ingreep toe op patienten die anders gedoemd zijn tot het uitsluitend krijgen van de conservatieve behandeling (medicamenten en fysiotherapie).
Hoe is de periode na de operatie? Is het pijnlijk?
Deze chirurgie is pijnlijk de eerste 48 uur na de ingreep. Daarvoor dient de anesthesioloog speciale behandelingen toe, samen met de gewoonlijke kalmerende middelen. De meest frequente zijn de intrathecale analgesie en de pca pomp.
De intrathecale analgesie bestaat uit het in de rug prikken van een sterk verdovend middel. Het wordt geprikt vóór de ingreep in de zak die het ruggemerg omvat. Het effect voelt men tussen de 6 en 36 uren na het toedienen, hetgeen ons een groot comfort geeft tijdens de moeilijkste dagen na de ingreep.
Men kan ook kalmerende middelen toedienen met de pca pomp. Het gaat om een kleine computer met een drukknop en een serum dat kalmerende middelen bevat, verbonden aan een ader. Bij het drukken op de knop dient U zelf de kalmerende middelen toe naar behoeven. Er bestaat geen risico tot overdosis, want het wordt geprogrammeerd met limites die aangepast zijn aan Uw gewicht, leeftijd en ingreep.
Moet ik lang in het hospitaal bijven?
Na een artrodese van het lumbosacrum gaat men meestal na 4-6 dagen naar huis. Het hangt ervan af hoeveel niveaus geopereerd werden, en ook van het verloop van de ingreep en de manier waarop Uw lichaam zich herstelt.
Welke zijn de complicaties?
De meest voorkomende is de bloeding, die soms een transfusie eist.
Indien U wenst, kunt U Uw eigen donor zijn (autotransfusie). U moet ons dit tenminste vijf weken vóór de ingreep laten weten. Daarvoor moeten we U één keer in de week bloed afnemen, gedurende vier weken, en moet U medicamenten nemen om bloed aan te maken.
Indien U geens transfusie wenst, zelfs niet van uw eigen bloed, moet U ons dit meerdere weken voordien ook laten weten, om Uw lichaam te kunnen voorbereiden op de ingreep. In dat geval zal de anesthesioloog U nauwkeurig informeren over de maatregelen die genomen worden en over de vereiste condities voor de ingreep.
Andere complicaties, die minder frequent zijn, zijn deze die voortkomen van de urenlange houding (op de buik), zoals hartproblemen, longproblemen of comprimeren van een zenuw. Vanzelfsprekend zullen beide de chirurg en de anesthesioloog de nodige maatregelen nemen om de kans op verwikkelingen te vermijden en U zo snel mogelijk behandelen in geval dit toch mocht gebeuren.
WELKE RESULTATEN BEKOMT MEN?
In het geval van de hernia discus zijn de resultaten meestal zeer bevredigend vanaf de ingreep. Eens de oorzaak van de pijn is weggenomen (de tussenwervelschijf), verdwijnt de pijn. Niettemin kan een resterende lumbale pijn overblijven die reversibel (omkeerbaar) is.
De facetdenervatie is een procedure waarvan de resultaten tijdelijk zijn, en die varieren tussen de 6 maanden en verschillende jaren. Het objectief is om de artrodese van het lumbosacrum uit te stellen bij jongere patienten.
De artrodese van het lumbosacrum heeft ook zeer gunstige resultaten in de tijd, met pijnverzachting gedurende enkele jaren. In bepaalde gevallen, en bij het progresseren van de artrose, kan dit de wervels aantasten boven de reeds gopereerde en beginnen pijn doen. Normaal wordt dit opgelost met een facetdenervatie, maar soms is een nieuwe ingreep nodig en een herhaling van de procedure, waarbij het eerste materiaal wordt weggenomen en een andere artodese wordt ingeplant die meerdere wervels bezet.
SAMENVATTING
Het belangrijkste van de rugpijn is een correct klinisch onderzoek dat ons orienteert naar de juiste diagnose. De opties tot behandeling zijn gevariereerd, en hangen af van het type pijn. Zelfs bij moelijke patienten, is steeds een mogelijkheid om de verschillende behandelingen te overwegen.