SPINALE TUMOREN
Wat is een medullaire tumor van de wervelkolom?
Het is een massa in het ruggemerg of in diens omhulsels. De oorzaak zit in de ongecontroleerde groei van afgevaardige cellen, hetzij van de componenten van de hersenen zelf, hetzij van de tumorale cellen in andere lichaamsdelen (metástase). Het kan goed-of kwaadaardig zijn. De goedaardige zijn in het algemeen van trage groei, zeer goed afgelijnd ten opzichte van het omliggende weefsel en geneesbaar indien ze volledig kunnen weggehaald worden met een chirurgische ingreep. Men onderscheidt de neurinomen en de meningiomen. De kwaadaardige zijn van snelle groei, groeien door het omliggende weefsel, zonder duidelijke begrenzing en zijn niet geneesbaar met chirurgische behandeling, want de tumor gaat reprocuceren na de ingreep. Dit geschiedt met de gliomen, waaronder verschillende typen bestaan met meerdere graden van kwaadaardigheid.
 |
 |
|
Intramedullaire tumor
|
Darmkanker uitzaaiingen in wervelkolom
|
Welke symptomen veroorzaken de medullaire tumoren?
Bij het groeien gaan ze het omliggende zenuwweefsel verdrukken, verplaatsen en aantasten en gaan ze oedeem veroorzaken (ontsteking), hetgeen leidt tot een slechte functie ervan. De aanvankelijke symtomen zijn neurologische defecten: verlies van kracht in de ledematen, verlies van gevoeligheid, gebrek aan controle over urine en ontlasting, etc…. Naargelang de tumor gaat groeien gaan de symptomen erger worden tot ze volledige verlamming veroorzaken van een of meerdere lichaamsdelen (paraplegie of zelfs tetraplegie).
Hoe wordt een medullaire tumor vastgesteld?
Wordt uitgevoerd door middel van een Magnetische Resonantie (MR). Hiermee kan men de exacte grootte en de ligging van het letsel vaststellen. Het beeld kan de aard van de tumor sugereren, echter niet met absolute zekerheid.
 |
 |
|
MR beeldvorming van intradural extramedullaire tumor: meningeoom
|
MR beeldvorming van intradural extramedullaire tumor: meningeoom
|
Welke soorten medullaire tumoren bestaan er?
Er bestaan tumoren van de omhulsels, van het zenuwweefsel en van de omringende steunverlenende structuur (wervelkolom) die meestal metastasen zijn van een tumor ergens anders in het lichaam.
Welke behandelingen bestaan er voor de medullaire tumoren?
- Het doel van de chirurgie is de volledige verwijdering van de tumor. In sommige gevallen is dit genezend, en betekent het het einde van de behandeling, zoals bij vele van de goedaardige tumoren. Bij de kwaadaardige tumoren is de ingreep niet genezend. Het doel is met zekerheid de aard van de tumor vast te stellen, de grootte van de tumor te verkleinen om de symptomen te verminderen wegens de druk op de ruggenmerg en ter voorbereiding voor andere behandelingen, vooral radiotherapie en diens varianten en chemotherapie, die doeltreffender zijn indien men de tumor zo veel mogelijk heeft kunnen verkleinen. In het algemeen gaan de kwaadaardige tumoren het normale ruggemerg aantasten en die zone kan niet verwijderd worden want dit zou ernstige schadelijke gevolgen kunnen hebben (verlamming of gebrek aan gevoeligheid van een of meerdere ledematen en gebrek aan controle over urine en ontlasting).
- De conventionele radiotherapie bestaat uit het toedienen van bestralingen op de tumor en de omliggende weefsels, samen met (soms) het gehele ruggemerg en in sommige gevallen zelfs de hersenen. De bedoeling is de groei van de tumorale cellen te remmen. Het is genezend bij weinig tumoren, en bij de rest bestaat de doeltreffendheid uit de controle van de tumor, samen met chirurgie en chemotherapie.
- De chemotherapie remt de groei van vele hersentumoren. Tegenwoordig bestaan vele chemotherapeutische middelen en de oncoloog zal beslissen welke de meest gepaste is voor elke patient in functie van de aard van de tumor en diens grootte en groei. Wordt gebruikt in combinatie met radiotherapie en chirurgie.
 |
 |
 |
|
Normale wervelkolom
|
Laminectomie aan het ruggenmerg en de wortels bloot
|
Artrodese na laminectomie
|
 |
|
Stappen in het verwijderen van intramedullaire tumor
|
Waaruit bestaat de ingreep?
Bestaat uit de opening van de wervels om toegang te hebben tot de ligging van te tumor en deze weg te halen. Soms wordt tijdens de operatie een monster genomen van de tumor om voorlopig zijn aard te kennen, maar het definitieve rapport ontvangt men pas na vier tot zes dagen. De moeilijkheid en duur van de ingreep hangen af van de aard en ligging van de tumor.
Hoe verloopt de herstelperiode?
Hangt vooral af van de toestand van de patient voor de ingreep en de juiste ligging van de tumor en diens grootte. Na het verlaten van de operatiezaal, wordt de patient, in de meeste gevallen overgebracht naar de Afdeling neurochirurgie. 4-6 dagen na de ingreep ontvangt men meestal de resultaten over de tumor van het onderzoek van de patholoog. In functie van dit resultaat neemt men een beslissing over de therapeutische strategie. De patient wordt na 3-10 dagen na de ingreep ontslaan, afhankelijk van eventuele bijkomende behandelingen (vooral afhankelijk van rehabilitatie, om de neurologische deficits te recupereren).
Welke zijn de complicaties?
Er bestaan enkele complicaties die verband houden met de noodzaak tot de algemene verdoving. Het hematoom op de plaats van de weggehaalde tumor, alhowel niet frequent, kan een nieuwe dringende ingreep vereisen in de meeste gevallen. De symptomen van vóór de ingreep kunnen erger worden of er kunnen nieuwe neurologische deficits optreden. Er kunnen infecties ontstaan zoals bij elke ingreep. Deze kunnen licht zijn (van de huidwonde) of ernstig en diep (meningitis, abces op chirurgisch gebied, etc.).